Langoustine

Langoustine, deniz kabuklularının temsilcilerinden biridir. Görünüşte, bir ıstakoza çok benzer, ancak langoustinenin ayırt edici bir özelliği, bir yetişkinde 25 santimetreyi neredeyse hiç aşmayan küçük boyutudur. Başka bir deyişle, biraz daha az nehir kanseri. Langoustine'in on bacağı, ince uzun pençeleri ve aşağı doğru işaret eden renkli sarımsı pembesi vardır.

Bu kabuklular için birçok isim bilinir: bazı Avrupa ülkelerinde Norveç ıstakozu olarak adlandırılır, Britanya Adaları sakinleri buna Dublin karidesi derken, İtalya'da scampi adı en yaygındır. Geleneksel langoustine yaşam alanı kuzeydoğu Atlantik Okyanusu olarak kabul edilir. Aynı zamanda, Adriyatik ve Kuzey Denizlerinde geniş bir kerevit balıkçılığı gerçekleştirilir ve Büyük Britanya, bu kabukluların dünya pazarında önde gelen tedarikçisi olarak kabul edilir.

Genel olarak, modern mağazaların raflarına giren deniz ürünleri 2 türe ayrılabilir: büyük langoustine (yirmi beş santimetreye kadar) ve orta (yaklaşık on iki santimetre). Bu arada, bu kabukluları taşıma sürecinde, neredeyse susuz yaşayamadıkları için genellikle belirli bir karmaşıklık ortaya çıkar. Ek olarak, dondurucu kerevitler son derece istenmeyen şeydir - dondurulduğunda etleri gevşer ve mükemmel zevkinin çoğunu kaybeder.

Deniz ürünleri seçilirken, kerevitin kalitesi koku ile belirlenir. Yani, kabuk ve kuyruk arasındaki virajda karakteristik bir balık kokusunun yokluğunda, langoustinin tazeliği hakkında konuşabiliriz. Kuyruk kısmında bulunan kabukluların kaliteli eti, çok rafine, hassas ve hafif tatlı bir tat ile karakterizedir. Pençelerin oldukça büyük boyutlarına rağmen, içinde neredeyse hiç et yoktur.

Langoustine haklı olarak deniz lezzetlerini ifade eder ve birçok dünya mutfağının yemeklerinin hazırlanmasında kullanılır. Örneğin, Japon mutfağı, hamurda kızartılmış bu kabuklu etten oluşan "tempura'adlı bir poz yemeği sunmaktadır. Fransız şeflerin bir Ortezya çorbasına ve ünlü bouillabaisse langoustine eti eklemesi nadir değildir. İtalya'da, langoustine risotto yapmak için malzemelerden biri olarak kullanılır ve İspanyol mutfak uzmanları etini paellaya eklemeyi sever.

Eti almadan önce, kerevitin yarım dakika kaynar suya daldırıldığını belirtmek gerekir. Bununla birlikte, daha uzun bir sıcaklık tedavisi ile et, mükemmel tadını kaybederek "kauçuk'bir doku kazanır. Kural olarak, yemek pişirdikten hemen sonra karkası kestiler - ilk başta kafayı dikkatlice ayırdılar, kabuğu künt bir nesneyle böldüler ve eti kuyruktan hafifçe sıktılar. Bu arada, kabuk, pençeler ve kafa sosların veya et suyunun hazırlanmasında kullanılabilir, çünkü karkasın bu kısımları alışılmadık derecede kokuludur.