Hasır

Mutfak hikayesi ilerledikçe, ilk örgülü ekmek ürünlerinin modern bir insan için uygun olmadığı söylenemez. Bununla birlikte, zamanla fırıncılar yüksek kaliteli buğday unu kullanmaya başladı, ayrıca hamura tereyağı, tavuk yumurtası, toz şeker ve hatta kuru üzüm ekledi.

Bugün, hasırlara ek olarak, hala topuz da dahil olmak üzere birçok benzer fırın ürünü bilinmektedir. Doğru, temel farkları hasırın sadece üç koşum takımından oluşmasıdır. Hasır fırına koymadan önce, genellikle haşhaş serpilir.

Hazır hasırlar mükemmel tat, narin ve havadar beyaz et, kırmızı çatırtı kabuğu ile karakterizedir. Hasırlar, tereyağı, reçel, reçel, testere veya kendi kendine yeterli bir yemek olarak eşlik eden diğer tatlı fırın ürünleri gibi yenir. Bir bardak süt, komposto veya bir fincan sıcak aromatik çay veya kahve ile iyi taze hasırlar.

Hasırın bileşimi

Endüstriyel yöntemle yapılan hasırın bileşimi, aşağıdaki bileşenlerin kullanımını öngörür: birinci sınıf fırın buğday unu, içme suyu, şeker kumu, maya, margarin, gıda tuzu ve fırın geliştiricileri. Bu arada, hasırlar daha düşük dereceli undan (birinci ve hatta ikinci) da yapılabilir, ancak bu durumda, bitmiş ürünlerin kırıntısı daha koyu bir renkte elde edilir.

Ortalama olarak, perakendeye giden hazır hasırların ağırlığı 200 veya 400 gram olabilir. Hasırın tadı ve kalori içeriği öncelikle ürünün üretiminde kullanılan bileşenlerin bileşimine bağlıdır. Genellikle, ev yapımı hasır yapmak için farklı tariflerde, bir kilogram buğday ununa düşen hamura beş ila elli gram şeker eklemesi gerekir. Bu, hasırın kalori içeriğini ve görünümünü de belirleyen oldukça büyük bir çalışma. Yani, hasırın ortalama kalori içeriği 100 gram başına yaklaşık 267 kcaldir.

Her tür örgünün ortak bir kalitesi vardır - saç örgüsüne benzeyen bir üründür (dolayısıyla adı). Bu hasır formu, bu fırın ürününün hatırlanmasını ve benzersiz olmasını sağlar. Gıda endüstrisi tarafından üretilen hasırlar, pişirilmeden önce genellikle özel bir çözümle yağlanır ve bu da pişmiş topuzun kabuğuna parlaklık verir.

Endüstriyel hasarların kalitesi, ürünün şekli (deformasyonlara izin verilmez), yüzey rengi ve un ürününün kırıntısı gibi parametreler tarafından değerlendirilir. Laboratuvar koşullarında, hasırlar nem, asitlik, gözeneklilik için bir gıda ürünü olarak test edilir ve ayrıca hasırın kimyasal bileşimindeki gıda katkı maddelerinin içeriğinin tespiti: koruyucular ve tat arttırıcılar.