Gül reçeli

Yeryüzünde yaşayanların çoğunun bir gül çiçeğinin neye benzediğini bildiğini ve bir bitkinin kokusunun kapalı gözlerle bile kolayca ayırt edilebileceğini düşünüyoruz. Doğada, Kuşburnu cinsine ait ve yaygın adı taşıyan yeterli sayıda yabani bitki türü vardır. Çiçek dükkanlarında edinmeye alışkın olduğumuz gül çiçekleri, yüzyıllarca süren iyileştirmelerin ve insan seçimi çalışmalarının sonucudur. İlk güller antik Roma'da yetiştirilmeye başlandı. Güller, güzel ve estetik görünümlerinin yanı sıra Romanın asil sakinlerinin bahçelerini pembe bir pusla saran sarhoş edici ve kafa kokusu için takdir edildi.

Bununla birlikte, zaten o uzak zamanlarda, insanlar sadece pembe çiçeğin güzelliğine değil, aynı zamanda bitkinin yararlı özelliklerine de dikkat etmeye başladılar. Eski Babil'de pembe yaprakların, çiçekçiklerin ve tomurcukların kullanıldığına dair yazılı kanıtlar bulundu. Bu, güllerin binlerce yıl önce insan uygarlığının gelişiminin şafağında büyümeye başladığı anlamına gelir. Uzun süre kozmetikte güller kullanıldı. Zamanımız Dünya gezegenindeki tüm kadınların zihinlerini heyecanlandırana kadar büyük Kleopatra tarafından alınan ünlü gül yaprağı banyoları.

Tonik ve krem, iksirler, davlumbazlar, özler ve gül yağı, tüm bu bileşenler eski zamanlardan beri günümüze kadar hayatta kalmıştır ve tıp ve kozmetolojide aktif olarak kullanılmaktadır. Bununla birlikte, gül sadece mükemmel iyileşmeye değil, aynı zamanda tat özelliklerine de sahiptir. Bazı gurme yemekler pembe yapraklar veya tomurcuklar kullanılarak yapılır. Dünya çapında bilinen ve alışılmadık ince ve çiçek tadı ile ünlü gül reçeli. Bu tür tatlılar Orta Çağ'da yapılmaya başlandı. Bazı araştırmacılar, ilk gül reçelinin Doğu sakinleri tarafından hazırlandığına inanıyor.

Zamanla, padişahların, şahların ve vezirlerin inceliği Avrupa'ya, yani Akdeniz bölgesine göç etti. Şu anda, gül reçeli Fransa, Portekiz, İspanya, İtalya ve Türkiyenin ulusal tatlılarını ifade etmektedir. Dahası, gül reçelinin Türkçe versiyonu kendine özgü gulbeseker adını taşıyor. Reçel genellikle gül yapraklarından yapılır. Bununla birlikte, her çeşit gül yapraklarından yemek ve reçel yapmak için uygun değildir. Şu anda binlerce yapay olarak yetiştirilmiş gül çeşidi var.

Rosa gallica, Rosa × centifolia, Rosa × damascena ve Rosa × alba çeşitlerini gül reçeli için kullanmak en iyisidir. Eski zamanlarda reçel, yabani gül çeşitlerinin, yani gül kalçalarının çiçeklerinden yapılırdı. Gül reçeli yapmak için, çiçek poleninden kurtulmak için sıralanan ve daha sonra bir elekten elenen taze yapraklar kullanılır. Pembe yapraklar akan su altında iyice yıkanır ve şeker şurubunda kaynatılır. Gül yaprağı reçeline limon suyu veya asit eklenmelidir.

Bu bileşen, gül reçelinin sağlıklı ve zevkli niteliklerini daha uzun süre korumaya yardımcı olur. Genellikle, gül reçelindeki şeker, tatlı bir tada sahip alkol içeren bir madde olan sorbitol ile değiştirilir. Gül reçelinin kalori içeriğinin yanı sıra ürünün vitamin ve mineral bileşimi tamamen bitkinin çeşitliliğine ve çiçek yetiştirme koşullarına bağlıdır. Düşük kalorili ve sağlıklı gül reçelinin, diyabet hastalarının yanı sıra obeziteden muzdarip kişilerin diyetine dahil edilmesi önerilir.