Ortak meşe

Genellikle zeytin-kahverengi olarak da adlandırılan ortak meşe, Borovik cinsine aittir. İlginç bir şekilde, bu mantar adını şapkasının karşılık gelen rengine borçludur. Buna ek olarak, birçok mantar toplayıcı, sadece beyaz bir mantarı (borovik) andıran dokudan kaynaklanan meşe ağacı poddubovik adını verir. Bununla birlikte, ortak meşe ağacı, sadece renginden değil, aynı zamanda mantar kesildiğinde karakteristik mavi etinden ve bacakta pullu bir ağın varlığından da farklıdır.

Yaygın meşe boru mantarıdır. Başka bir deyişle, mantarın çoğaldığı sporları, sportif tabakanın tüplerinde kapağın içinde bulunur. Yani, bu tabaka doymuş turuncu-kırmızı. Sıradan bir meşe ağacının kadifemsi ve dokunmatik şapkası, bazen kahverengi zeytin olan koyu sarı-kahverengi bir renkle ayırt edilir. Bu mantarın yoğun bacağı aşağıya doğru kalınlaşır ve kahverengi pullu ağa sahip sarımsı-turuncu bir renge sahiptir.

Yenilebilir mantar kategorisine ait sıradan bir meşe ağacı ve şeytani mantar adı verilen yenmeyen bir çift vardır. Yiyeceklere uygun bir mantarın ayırt edici bir özelliği, şapkanın çok daha koyu rengi ve şeytani mantarın etinin hoş olmayan kokusunun olmamasıdır. Buna ek olarak, dilimdeki şeytani mantarın eti başlangıçta mavimsi bir renk tonu alır, daha sonra orijinal rengini hızla geri yükler.

Yaygın meşe son derece nadir bir mantardır, bu nedenle herkes enlemlerimizde karşılayamaz. Bu nedenle meşe ağacı sıradandır ve mantar toplayıcılar arasında borovik (beyaz mantar) gibi popülerliğe sahip değildir. Bununla birlikte, ortak meşe, tat ve tüketici nitelikleri açısından II kategorisinin şartlı olarak yenilebilir mantarları olarak sınıflandırılan çok iyi bir mantar olarak kabul edilir.

Yaygın meşe ağacının yoğun etinin fazla kokusu yoktur. Basıldığında veya kırıldığında maviye dönen renkli limon sarısıdır. Yaklaşık çeyrek saat süren önceki kaynatmadan sonra gıda amaçlı ortak meşe tüketilmesi önerilir. Ek olarak, ortak meşe kurutulabilir. Taze olduğunda, bu mantar çoğunlukla kızartılır, bazen turşu veya tuzlanır.

Batı Avrupa topraklarında ve Rusya Federasyonu'nda, Uzak Doğu'dan Kaliningrad'a kadar, ortak meşe ağacı, meşe ve ıhlamurun hakim olduğu kozalaklı ve yaprak döken ormanlarda yaşar. Haziran başında meyve vermeye başlar ve daha sonra bir süre kaybolur ve Ağustos başında tekrar ortaya çıkar, ancak Eylül sonuna kadar ortaya çıkabilir.